Wij vertrekken nog even niet…
Wij vertrekken nog even niet
Deze blog schrijf ik in een bijzondere en onzekere tijd voor iedereen (of is onwerkelijk of bizar een beter woord?). Ten gevolge van het Corona virus zitten veel mensen binnen en wordt sociaal contact zoveel mogelijk vermeden. Dat geldt ook voor ons. Wij zouden afgelopen weekend, 22 maart 2020, aan boord van onze Eva gaan wonen en vertrekken voor onze zeilreis rond de wereld.
Ik hoef jullie niet te vertellen dat de wereld er op dit moment heel anders uit ziet. Wij hebben ons vertrek daarom uitgesteld. Wanneer we dan wel vertrekken en waar de reis vervolgens naartoe gaat, kunnen we nu nog niet zeggen. Wij weten het namelijk ook niet. We wachten het gewoon rustig af. Gezondheid voor iedereen staat nu op de eerste plaats.
Maar voorbereid zijn we wel…
Dit alles neemt niet weg dat wij al een lange tijd met de voorbereidingen om te gaan vertrekken bezig waren. Tijdens die voorbereidingen had ik zelf veel aan de informatie van andere zeilers, in blogs, berichten op sociale media en vlogs. Tijdens die afgelopen maanden van voorbereidingen kregen we ook regelmatig vragen uit onze omgeving. Soms vragen naar wat we dan allemaal aan het voorbereiden waren, soms adviezen en soms ook wel verbazing “kost dat zoveel tijd dan?”.
Deze blog gaat over alle voorbereidingen die niet te maken hebben met het onderhoud aan de boot, motor, zeilen etc. Ben zal over die voorbereidingen een blog met jullie delen. Wat er dan overblijft aan voorbereidingen? Nou genoeg hoor! 😊. Hieronder een paar belangrijke punten op een rij. Dan zijn nog niet genoemd: een cursus Spaans, de cursus manoeuvreren op de motor (zie andere blog) en de vertrekkersdag waaraan wij deelnemen (zie ook andere blog).
Vaccinaties
Zo moesten er vaccinaties worden geregeld. Omdat ons plan is om in de loop van de jaren verschillende landen over de hele wereld aan te doen, zijn ook verschillende soorten vaccinaties nodig. Wij hebben dat geregeld via Thuisvaccinatie.nl. Via hun website heb ik contact met hen opgenomen en onze plannen besproken. Heel prettig was dat we vervolgens een afspraak hebben gemaakt en er iemand bij ons thuis kwam om alles met ons door te spreken. We kregen voorlichting over de verschillende gebieden die we wilden bezoeken en welke risico’s er in die gebieden zijn. De informatie werd ook digitaal met ons gedeeld, zodat we dat nog eens konden nazoeken. Bij dat eerste bezoek werden we meteen ook flink geprikt. Maar liefst 4 vaccinaties kregen wij ieder: gele koorts, tetanus, hepatitis a en b en rabiës. Alles netjes geregistreerd in het gele vaccinatieboekje, ofwel “International Certificate of Vaccinations”. De laatste twee vaccinaties werden dan een maand later herhaald. De derde vaccinaties, herhaling van hepatitis a en b, zouden we krijgen op zaterdag 21 maart. Ten gevolge van alle maatregelen rondom Corona ging deze vaccinatie begrijpelijkerwijs niet door. Dit moet dus opnieuw gepland worden.
Visa en paspoorten
Paspoorten?! In meervoud? Ja, in meervoud. Je kunt, als je daar een goede reden voor hebt, bij je gemeente een tweede paspoort aanvragen. Omdat wij veel verschillende landen willen bezoeken en die landen niet altijd zo vriendelijk tegenover elkaar staan, leek het ons verstandig een tweede paspoort aan te vragen. Dit, zodat het visum voor het ene land niet gezellig naast het visum voor het andere land in het paspoort te zien is. Je kunt dat regelen bij de gemeente. Informeer bij je eigen gemeente wat daarvoor nodig is. Bij ons was informatie over onze geplande reis voldoende.
Let wel even op: een tweede paspoort is vanaf de datum van afgifte slechts twee jaar geldig. Je moet dus wel even in je reisplanning bedenken welk visum je in welk paspoort zou willen hebben. Voor ons was dat ‘simpel’. Ons plan was om eerst naar Rusland te gaan en dan vanaf de zomer af te zakken naar de Canarische eilanden. Dan oversteken naar de Carieb en dan naar Amerika. Rusland zou in onze reis slechts één keer voorkomen, dus het visum voor Rusland hebben wij in ons tweede paspoort laten zetten. Het visum voor Amerika kwam in ons eerste (of ons ‘gewone’) paspoort.
Over een visum voor Amerika ontstond in onze omgeving soms verwarring. “Ik heb dat gewoon online aangevraagd, ging heel gemakkelijk”. Dat klopt, gedeeltelijk dan. Je hebt het dan over een Esta. Een Esta is een elektronisch reistoestemming voor Amerika. Die reistoestemming is op zich twee jaar geldig; je mag daarmee maximaal 90 dagen achtereen in Amerika verblijven. Voor ons leek dat iets te krap, omdat we vanaf de Carieb hebben gepland naar New York te varen. Daar iets meer tijd voor hebben dan 90 dagen is wel prettig. Bovendien willen we ook nog naar de Westkust van Amerika, maar dat pas misschien twee jaar later. Kortom voor ons was iets meer ‘ruimte’ in de toestemming om te reizen in Amerika fijner. Dan heb je een B2 visum nodig. Dat is 10 jaar geldig en je mag dan steeds maximaal 180 dagen tot een jaar in de VS blijven.
Ook Cuba is een land dat we willen aandoen. Ook voor dat land is een visum nodig. Dat is echter eenvoudig online aan te vragen. Het visum zelf schijnt een los papier te zijn dat je in je paspoort kunt doen. Dus niet zoals bij andere visa een stempel of sticker ín het paspoort zelf.
Omdat we zoveel verschillende landen willen aandoen, het aanvragen van sommige visa best complex is en we natuurlijk straks ook onderweg zullen zijn, hebben wij ervoor gekozen gebruik te maken van Visa Service Desk. Zij begeleiden en regelen aanvragen voor je. Ik heb dat als heel prettig ervaren. Iemand die met je meedenkt, je wijst op waar je op moet letten, vragen stelt zodat alles duidelijker wordt. Het geeft vertrouwen en neemt ook zorgen en werk uit handen.
De visa voor Rusland en ook voor Amerika zijn inmiddels binnen. Dat kan dus van ons lijstje af…. Of we nog gebruik zullen maken van het visum voor Rusland is maar zeer de vraag. Voor nu is alles dicht -ook de havens in Rusland- net als zo’n beetje alle havens en grenzen over de hele wereld. Begrijpelijk en ook nodig. Dus, zoals al eerder gezegd, wij wachten rustig af. Ook wij vinden gezondheid en zorg voor en om anderen nu vele malen belangrijker dan een reis maken.
Bestemmingen en planning
Als je een reis gaat maken, zoals wij die willen maken, lijkt planning misschien niet zo te passen. Het gaan maken van deze reis heeft ten slotte ook te maken met een wens om uit de ‘rat race’ te stappen, rustiger aan te doen, meer tijd voor elkaar en de omgeving te hebben, te zien waar de wind ons brengt. Maar eigenlijk ontkom je niet aan het maken van in ieder geval een klein beetje / globale planning. Dat heeft verschillende redenen: allereerst de weersomstandigheden van het moment zelf. Hoe waait de wind en waar kan die ons brengen? En wat betekent dat voor de dagen daarna? De weersomstandigheden meer in het algemeen. Denk aan het orkaanseizoen, waarin je niet wilt varen, havenreserveringen of visa waardoor je aan bepaalde data gebonden bent. En ‘last but not least’ afspraken met vrienden en familie om elkaar te ontmoeten.
Een meer algemene planning hebben Ben en ik samen al eens gemaakt en is op onze website te vinden onder het kopje ‘route’.
Dan bestemming. Met dat wij onze plannen steeds meer in onze omgeving gingen bespreken, zeiden ook veel mensen dat ze langs zouden komen. Super gezellig natuurlijk! Schijnt overigens wel hetgeen te zijn waar zeilers van in de stress kunnen raken: op tijd in de haven zijn waar je hebt afgesproken. Haha, dat gaan we een beetje proberen te voorkomen, door ruim te plannen en ook aan te geven, ‘wat niet gaat, dat gaat niet en dan zijn we er niet’.
Goed, bestemming dus. Twee bestemmingen stonden al vast: een afspraak in St.Petersburg (mei 2020) en een afspraak op Bonaire (december 2020). Wat dan volgt is de oriëntatie in de eerste plaats op de haven aldaar. Voor Bonaire was het bijvoorbeeld raadzaam om alvast te reserveren. Voor St.Petersburg had ik via Noonsite – een site voor zeilers met info over havens, landen en gebieden- een contactpersoon gevonden. Hij gaf info over hoe de haven vanaf zee te benaderen, wie we dan moesten bellen bij aankomst, welke papieren nodig zijn en in welke haven we het beste konden gaan liggen. Deze Vladimir is ook degene die ons hielp aan een zogenaamde “uitnodigingsbrief” voor Rusland, die je dan weer nodig hebt om een visum te kunnen verkrijgen. Contact met havenmeesters of contactpersonen in het land waar je naar toe gaat is dus erg handig.
Verder zullen we ons verdiepen in de bestemming als we denken er naartoe te gaan. Je kunt toch kwalijk alle info over al die plaatsen nu al lezen én onthouden 😊.
Papieren en documenten
Bij iedere haven die je aan doet in een ‘nieuw’ land moet je inklaren. Ofwel: je melden bij douane en immigratiedienst. Over wat daar precies voor nodig is heb ik verschillende informatie gelezen en gezien. Ook in dit geval was het handig om contact te hebben met een contactpersoon uit het land waar je naar toe gaat. Zo stuurde Vladimir een kant-en-klaar lijstje met wat nodig is om Rusland binnen te komen. En ook in hoeveel-voud je zo’n document moet aanleveren. Op basis hiervan en wat ik nog meer heb gezien en gelezen heb ik een map samengesteld met kopieën van alle documenten. Ik heb kopieën gemaakt, zodat we het origineel zelf kunnen houden en een kopie -of meerdere- kunnen inleveren bij haven of douane. Om welke papieren gaat het dan: paspoorten, visa, verzekering van de boot / blue card, crew list, uittreksel van het kadaster, ship station licence, zeebrief, vaarbewijs.
Ik heb van ieder document 10 prints meegenomen. Klinkt misschien wat overdreven, maar alleen al in Rusland moet je alles in 3-voud inleveren. Hier thuis kan ik gemakkelijk printen en onderweg weet ik dat niet. Dit leek me dus wel handig. Al deze documenten heb ik ook gescand, zodat we ze ook altijd nog digitaal hebben. Naast natuurlijk het origineel. Het uittreksel kadaster en de verzekeringspapieren / blue card heb ik daarnaast ook gelamineerd meegenomen.
Medicatie en EHAB
Ook zo’n dingetje om iets meer over na te denken als je de zee op gaat en naar onbekende landen. Midden op zee kun je immers niet even langs de eerste hulp en in andere landen weet je niet altijd hoe het is geregeld. Wij zijn duidelijk niet de eerste Nederlanders die zo’n reis maken, want hierover in goede informatie beschikbaar.
Allereerst is er een geneesmiddelen lijst van de KNRM. Deze is samengesteld in overleg met een apotheker. Wij hebben deze lijst met onze eigen huisarts besproken en op punten aangepast en meer persoonlijk gemaakt.
De lijst is ingedeeld in verschillende categorieën, per categorie voorzien van een letter. Zo is er een categorie A voor koorts en pijn en bijvoorbeeld een categorie N voor huidaandoeningen. De bijbehorende medicatie is gedeeltelijk vrij verkrijgbaar via drogist of apotheek. En gedeeltelijk op recept, via de huisarts. In de lijst is dit aangegeven.
De medicatie heb ik vervolgens in bakken en per categorie in een zak geordend. Zeer gestructureerd dus, voor sommigen lijkt het misschien wat overdreven gestructureerd. Andere kant is dat je medicatie altijd nodig hebt op momenten dat je je niet fit voelt of misschien niet zo helder bent. Een goed geordende apotheek is dan wel zo fijn.
Verder hebben Ben en ik een EHAB cursus gedaan. EHAB staat voor Eerste Hulp Aan Boord. Deze cursus is een echte aanrader. Via https://rsmedicalsailing.nl/ehab-cursus/ vind je er meer informatie over. Het is een cursus van één lange en intensieve dag. Je gaat vooral aan de slag met praktische vaardigheden, zoals hechten, verbinden en een injecties zetten. Wat Ben en ik heel prettig vonden -naast het praktisch bezig zijn- is dat de inhoud en adviezen écht gericht zijn op zeilers; mensen die voor langere tijd buiten bereik van artsen en ambulances zijn. Aan het standaard advies “bij reanimatie bel 112” heb je niet zoveel midden op zee…
Proviandering
Ofwel: boodschappen doen en het aanleggen van een voorraad. Op een schip heet dat blijkbaar ‘proviandering’, maar ik ging gewoon boodschappen doen hoor 😊. Over het aanleggen van een voorraad durf ik bijna niet te spreken… lijkt toch wel een beetje op hamsteren… Maar goed, als je lange tijd, lees 3- 4 weken, op zee zit is het toch echt handig om je eigen voorraad bij je te hebben.
Ook hierover kreeg ik best veel vragen in de afgelopen maanden: wat neem je dan mee?
Vorige zomer, toen we naar Scandinavië zijn gevaren, hebben we dat alvast een beetje uitgeprobeerd. Lessen daaruit geleerd: niet te veel eten in blik meenemen, kant en klare sauzen zijn wel handig want daarmee is ook goed een maaltijd te bereiden als je aan het zeilen bent. Dat geldt ook voor afbakbrood en soep. Verder meel om zelf brood te bakken, pasta en rijst. Wat ik vergeten was en wat we nu wel mee hebben genomen: muesli repen en ander soort repen. Ben doet vaak de wacht in de nacht en dan is het fijn om even snel iets te eten / snacken te kunnen pakken. In dat kader ook één-kops-soep en toastjes. Verder laat ik bij de kaaswinkel in ons winkelcentrum kaas vacuüm verpakken, die gaat een paar maanden mee, mits niet te warm, buiten de koelkast. Voor later tijdens de reis hebben we zelf een vacumeermachine mee.
En tot slot natuurlijk koffie, thee, water, bier, wijn en port. Vergeet ook niet dat je best voor 1½ week vers voedsel mee kunt nemen. Natuurlijk blijft sla zo lang niet goed, maar die eet je dan gewoon als eerste. Kwestie van niet te veel kopen en een beetje van tevoren plannen.
Alles opruimen op de boot
Inkopen doen is één, maar het moet ook allemaal mee aan boord. Behalve proviand -om maar even in de scheepstermen te blijven- en medicatie, moeten er natuurlijk ook nog heel veel andere zaken mee. Denk aan: gereedschap, reserve onderdelen, duikspullen, kleding, zeilen en andere bootmaterialen natuurlijk. Waar laten we dat allemaal?
Wij hebben zes slaapplaatsen aan boord, waarvan twee bedden samen een stapelbed zijn. Het bovenste van deze twee bedden hebben we nu omgetoverd tot een plank voor voorraad. Om schuiven te voorkomen en om het een beetje geordend te houden, heb ik in dit bed bakken (met deksel) gezet. Iedere bak is gevuld met bepaalde artikelen, zodat ik ook dit weer gemakkelijk terug kan vinden. Bijvoorbeeld een bak met meel en bloem en een bak met afbakbroodjes.
Aan boord hebben we ook een koelkast. De koelkast is in feite een bak in het aanrecht en daarmee vooral diep. Ook hier heb ik bakken (in een kleinere maat) gekocht om eten te kunnen stapelen én daarna ook gemakkelijk terug te kunnen vinden. Twee bakken met deksel en twee bakken zonder deksel passen in de koelkast en dan nog een paar losse flesjes langs de randen.
Op schepen zie je vaak dat vers fruit en verse groenten bewaard wordt in netten die worden opgehangen. Dat voorkomt dat het eten gaat rollen en zo butsen oploopt en eerder rot wordt. Fruit en groenten hangen op deze manier echter veel heen en weer te zwaaien en ik heb ook wel eens gelezen dat dat nu ook weer niet zo goed is voor die producten. Daarnaast vond ik het lastig om in onze boot een plek te vinden waar ik dat zou kunnen ophangen op zo’n manier dat het ook als we schuin zouden gaan, geen kant zou raken. Immers, dan butst het alsnog. Uiteindelijk heb ik afgelopen zomer ervaren dat ook hier bakjes prima dienstdoen. Niet te groot, zodat groenten en fruit hierin niet alsnog heen en weer rollen. En dan gewoon meerdere bakjes naast elkaar. Ik heb die bakjes kunnen plaatsen in een (kleding-) kast naast het stapelbed. Wij zouden er toch op die manier geen gebruik van maken. De groenten en het fruit worden dan ook nog donker bewaard. Prima ervaringen mee. De producten bleven lang goed.
Tot slot proberen we ook niet al te krampachtig bedden die we niet gebruiken vrij te houden van spullen “voor als de kinderen een keer langs komen”. Bedden zijn in gebruik om bijvoorbeeld de kussen op te leggen als deze niet buiten liggen en om de koffer met Ben z’n duikspullen op te stallen. Zijn de kinderen een keer aan boord moet dat allemaal in de kajuit liggen en is het even improviseren. Dat zal best gaan!
Bewondering voor jullie organisatie talent hoor. Het blijft toch een hele onderneming!
Dank Annette!
Ik las met plezier over jullie voorbereidingen. Dit is echt professioneel!
Op alles prima voorbereid… alleen het Corona-virus speelt op dit moment nog parten.
Verstandig besluit om de expeditie nog een tijdje uit te stellen.
Moet zeer doen, maar de wetenschap dat je er alles aan doet om de risico’s zo klein mogelijk te maken, moet je sterken.
MIjn lijfspreuk is zeker ook op jullie van toepassing:
is cuma le fear na mbr’og c’a gcuireann s’e a chos (Gealic)
De man met schoenen hoeft zich geen zorgen te maken waar hij zijn voeten zet.
Dank voor je reactie Johann, leuk om van je te horen! En een hart onder de riem 🙂